Gedetailleerd OVER DECUBITUS

Het verouderen van de maatschappij is helaas wereldwijd een steeds groter probleem, waardoor de verzorging van oudere, moeizaam beweegbare familieleden heden een dagelijkse opgave is geworden, samen met de toepassing van de hiermee verbandhoudende behoeften. Maar natuurlijk niet alleen de oudere generatie heeft te maken met een onverwacht ongeval of een situatie waarbij men aan bed wordt gebonden, zodat het onafhankelijk van de leeftijd belangrijk is patiënten beroepsmatig te verzorgen en de symptomen van decubitus te voorkomen.

Waaraan kan men een beginnende decubitus herkennen?

Vier goed van elkaar te onderscheiden fases van decubitus zijn bekend.

1e fase
Roodheid van de huid die bij het drukken met een vinger verdwijnt maar na korte tijd weer verschijnt. De huid voelt warm aan, is verdunt, kwetsbaar, de patiënt klaagt over pijn.. Bij personen met een donkerdere huid kunnen verkleuringen, warm gevoel, oedeem en verharding van het weefsel als een indicatie worden gezien.

2e fase
Gedeeltelijk huidletsel aan en/of onder de opperhuid. De huid voelt heet en de opperhuis is onvolledig, waardoor dit ernstige pijnen veroorzaakt. Een zweer is uit oppervlakte en klinisch oogpunt te beschouwen als een schaafwond of een blaar. in dit stadium is de decubitus nog succesvol te genezen, en daarmee is het ontstaan van een diepgaande, met zweren gepaarde decubitus te vermijden. Wanneer er echter geen succesvolle interventie plaatsvindt dan zal de ziekte binnen korte tijd verder gaan naar de moeilijk geneesbare derde fase.

3e fase
In de derde fase verschijnen schaden aan de volledige huid. Grote hoeveelheden huisverlies en necrose van de huid  doet zich voor en de huid is niet meer zichtbaar. De onderliggende weefsels lopen letsel op of versterven, wat zich ook op kan strekken tot de vliezen van het spierweefsel -doch daar is het nog niet doorheen gegaan.  Het klinische kenmerk van een zweer is dat het zich onder de wondranden uitbreidt, het aangetaste gebied ontstoken raakt en dat het steeds heftiger op pijn reageert. De wond gaat zich uitbreiden en gaat steeds meer vocht afscheiden. Bij  infectie van de decubitus zal de arts in het algemeen antibiotica voorschrijven.

4e fase
In deze fase ontbreekt de huid volledig, diepe schade, necrose inhoudende schade respectievelijk weefselversterf aan pezen, spieren en botweefsel. In dit stadium van de decubitus worden botweefsels zichtbaar. Ernstige decubitus gaat gepaard met open wonden, zodat alles moet worden gedaan om ontstekingen te voorkomen, die heling van de wond belemmeren en waardoor andere ziekten een ernstigere gevolgen kunnen hebben.

Het is belangrijk dat een adequate bloedsomloop in stand wordt gehouden. Dit is in de eerste plaats te realiseren met drukvermindering, maar een aanzienlijke versterkende bloedvoorziening van de huid kan door draaien en bewegen, via gymnastiek die op bed kan worden bedreven en door massage, als ook door de regelmatige behandeling van de risicogebieden.

Bij de behandeling en preventie van zweren op drukplekken kunnen kruiden een aanvullende rol hebben, dienovereenkomstig neemt het Hongaarse professionele protocol positie in bij het opmeten van het risico, de preventie en behandeling van decubitus.

Meer informatie over het voorkomen van decubitus vind je hier.